Saturday 25 February 2012

Η Ελλάδα μέσα και έξω απο την Ευρώπη

Έχει ξεκινήσει, εδώ και δυόμιση χρόνια, μια ιστορία για την Ελλάδα πολύ περίεργη. Βρεθήκαμε ξαφνικά με ένα έλλειμμα τεράστιο από την μια μέρα στην άλλη έχοντας έναν κ. Καραμανλή να παραδέχεται δημοσίως ότι έκανε λάθη και έναν κ.Παπανδρέου να διατυμπανίζει ότι λεφτά υπάρχουν.


Ξαφνικά βρισκόμαστε, από την μια στιγμή στην άλλη, να ζητάμε χρηματική βοήθεια από την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όλα τα φώτα έπεσαν πάνω μας, όλη η προσοχή στράφηκε σε μια χώρα έντεκα εκατομμυρίων ανθρώπων και ένα κύμα αρνητικών αντιδράσεων άρχισε να μας κατακλύζει.



Σχεδόν τρία χρόνια μετά την απίστευτη φράση του κ. Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν», η Ελλάδα είναι συνεχώς στο επίκεντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας. Όλοι περιμένουν να δουν τι θα γίνει τελικά με εμάς. Θα μείνουμε στην Ευρώπη; Θα μείνουμε στο ευρώ; Πληρούμε τελικά τις προϋποθέσεις για να υποταχθούμε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι ελαττωματική εξ αρχής;
Τα σενάρια έχουν φουντώσει: τι θα γίνει αν βγει η Ελλάδα εκτός Ευρώπης, τι θα γίνει αν δεν βγει, τι θα γίνει γενικότερα. 

Τον ελληνικό τύπο δεν τον λαμβάνω υπόψη καθότι τελεί υπό απόλυτη καθοδήγηση των μεγάλων συμφερόντων (αναλογιστείτε μόνοι σας ποιοι είναι αυτοί) και μόνο αντικειμενικό δεν θα το χαρακτήριζα. Προτιμώ να διαβάζω τον ξένο τύπο, επειδή ως λιγότερο κατευθυνόμενος από τον δικό μας όντας έξω από τα παιχνίδια της ελληνικής πολιτικής σκηνής, έχει μια ολοκληρωμένη, αντικειμενική και ψύχραιμη άποψη για τα γεγονότα. Οι ξένοι έχουν μια κρατήσει μια αρκετά συντηρητική στάση απέναντι μας, και αυτό που κάνουν είναι να μελετούν εις βάθος στατιστικές, 
νούμερα, γεγονότα. Βέβαια κατά πόσο μπορούν να είναι σίγουροι ότι τα νούμερα που  δίνει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση είναι πραγματικά, είναι ένα ερώτημα που δεν απαντιέται εύκολα.

Τα γεγονότα είναι ρευστά, πολύ ρευστά. Εάν τα ερμηνεύσουμε ιστορικά, είναι μια περίοδος αλλεπάλληλων μεταβάσεων που στοχεύει προς μιαν αλλαγή. Τι αλλαγή θα είναι αυτή; Αυτό εξαρτάται από εμάς,είναι στο χέρι μας.

 Και εδώ έρχεται ένα από τα πιο δύσκολα ερωτήματα: Θέλουμε την Ελλάδα εντός ή εκτός της Ευρώπης;
Οι απαντήσεις πολλές και ποικίλες. Τα σενάρια που προκύπτουν είναι μόνο αρνητικά. Οι έννοιες που τα περιτριγυρίζουν είναι ΦΤΩΧΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΠΕΙΝΑ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΣΤΑΘΕΙΑ. Και ερωτώ,ποια η διάφορά από το σήμερα; Τι διαφορετικό υπάρχει δηλαδή; Τι παραπάνω θα υποστεί ο ελληνικός λαός; Έξω από ποια σταθερότητα δεν τον αφήνουν να βγει; Ο κ. Παπαδήμος τι εννοούσε όταν δήλωσε ότι μια χρεωκοπία θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα; Ότι ζούμε σε έναν παράδεισο οικονομίας και αυτό είναι παράλογο; Ότι ο λαός δεν θα μπορέσει να ζήσει δίχωςεπιτρόπους πάνω από το κεφάλι του; Ότι δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να ψηφίζουνοι βουλευτές μας μνημόνια που καταργούντην δύναμη του Κοινοβουλίου μας; Θα είμαστε δηλαδή τόσο άτυχοι;

Δεν είμαι υπέρ καμιάς χρεωκοπίας, ούτε και εξόδου από την Ευρώπη. 

Είμαι όμως υπέρ της παραδειγματικής τιμωρίας όλων αυτών που διασύρουν και διαφθείρουν το κράτοςκαι το έθνος, είμαι υπέρ της αλλαγής,της μετάβασης και της ανάπτυξης. Είμαι υπέρ της δημιουργίας ενός νέου κράτους από μηδενική βάση με νέες δομές, αρχές και αξίες.


Νίκος Ξηρός


2 comments:

  1. Είπε χτες ο Παπαθανασίου με περισσή υπερηφάνεια ότι όταν του ζήτησε ο Junker να κάνουν ένα working group για το "what if" αν δηλαδή δεν κατάφερνε η Ελλάδα να δανειστεί από τις κεφαλαιαγορές ότι κατάφερε (!) να κλείσει το θέμα και "φρόντιζε" να εκδίδει ομόλογα τις ημέρες πριν από τις "συναντήσεις στις Βρυξέλλες" για να "κλείνει στόματα"..

    Τον ίδιο καιρό ο ΓΑΠ εμφανιζόταν μαζί με κομματόσκυλα-συνδικαλιστες δάκρυζε στον Πειραιά για "τα δίκαια αιτήματα του αγροτικού κόσμου" και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις του Δκτη της Τράπεζας της Ελλάδος μίλαγε για κακοδιαχείριση των προηγούμενων, αλλαγή και λεφτά που υπάρχουν...

    Συμπέρασμα
    Ο πολιτικός κόσμος (κομψά το σύνολο άχρηστων, ανίκανων δημοσιοσχεσιτών) βούλιαξε μέσα στις απαιτήσεις του πελατειακού συστήματος που τους ανέδειξε μετά από ένα ιδιότυπο κοινωνικό συμβόλαιο αμοιβαίας ανοχής στην απάτη και την διάλυση του κράτους. Επί δεκαετίες ο καθένας έκανε ότι μπορούσε για να κλέψει να εξαπατήσει, να μαζέψει μαύρο χρήμα και να δημιουργήσει "κεκτημένα" δικαιώματα. Από τις υπόγειες διαδρομές πολιτικών -(επιχειρηματιών της πλάκας, κομματόσκυλων, αγροτών, δημοσίων και τόσων άλλων) σε φωτογραφικές διατάξεις και -ξαναλέω- πολύ μαύρο χρήμα.

    Και που είμαστε τώρα; δανειζομαστε για να πληρώσουμε αυτα που είχαμε δανειστεί παλαιότερα. Ουσιαστικά δεν παράγουμε τίποτα. Εξάγουμε λιγότερα απ' όσα εισάγουμε. (2,2 δις ευρώ το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών) Πουλάμε greek salad, κλέβουμε τους "ξένους" το καλοκαίρι και περιμένουμε από την πάντα αθόρυβη ναυτιλία να φέρει συνάλλαγμα. Μας φταίνε οι Γερμανοί που θέλουν να πάρουν "τα νησιά "και το "πετρέλαιο" οι Φιλανδοί που δεν εγκρίνουν τα πακέτα στήριξης και ζητάνε εγγυήσεις.
    Και επιδεικνύοντας αληθινό θράσος θέλουμε να μην αλλάξει τίποτα να μην απολυθεί κανείς να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς έλεγχο στα δημόσια οικονομικά και πάντα με κάλυμμα την γραφειοκρατία για να περνούν τις δουλειές τα δικά μας παιδιά.

    Πριν από την δημιουργία νέου κράτους ελπίζω-εύχομαι- να τοποθετηθούν επίτροποι-ελεγκτες από την ΕΕ και να καθαρίσουν το μπουρδελο το δημόσιο. Να βρει χώρο η άλλη Ελλάδα των δημιουργών να δουλέψει και να αλλάξει την πορεία προς την καταστροφή.
    Να πω και άλλα;; Ένα κεντρικό ευρωπαϊκό υπουργείο οικονομικών που οι κλέφτες δεν θα μπορούν να αγγίξουν.

    καλή αρχή έκανα στο blog του Νίκου έτσι; :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πάρα πολύ καλή αρχή! Σε ευχαριστώ πολύ Βαγγέλη και αναμένω και αλλα ακόμα!

      Delete