Εδώ σε θέλω Έλληνα! Τώρα σε θέλω Έλληνα! Να πας στον καθρέφτη και να μην κρυφτείς από την εικόνα σου. Κάνουν διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για σένα κι εσύ είσαι ακόμα στην αιώρα του «όλος ο κόσμος υποκλίνεται στα πόδια μας»; Γιατί; Ποιά και πόσα γραμμάτια ανεξόφλητα έχει ο υπόλοιπος κόσμος απέναντί σου;
Πόσο ακόμα να υποκλίνεται και γιατί; Κοίταξέ με στα μάτια αν μπορείς και απάντησε. Τι σου βρίσκει η ανθρωπότης, Έλληνα; Τα ψευδοελληνικά που μιλάς, έναν πουρέ από γκρίκλις, μούτες και ασυνάρτητες κουλές εκφράσεις που έχει στο
στόμα της η εγχώρια σόουμπιζ και οι περισσότεροι τηλεαστέρες και τις εκτοξεύουν προς πάσα κατεύθυνση, αδιακρίτως στόχου; Αυτή είναι η Ελλάδα, καημένε μου, νομίζεις; Οι τεμπέληδες μιας πρώην εύφορης κοιλάδας; Χα! Γιατί να σε θαυμάσει η υφήλιος, φτωχοδιάβολε του 21ου αιώνα; Για την αγένειά σου; Για το «ο μήνας έχει 9» υφάκι σου; Το ψευτοτσαμπουκαλίδικο ύφος; Τις κατινιές σου; Την μοιρολατρική μικοραστίλα που φωλιάζει αμέεεεεεριμνη στο πετσί σου; Την αναβλητικότητά σου; Την ανικανότητά σου να προκαλείς τριβή για να παραχθεί η
μαγιά των νέων ιδεών και δράσεων που θα οδηγήσουν όχι χαλλλλλλαρά αλλά σταθερά και με κλιμακωτή ένταση στον κορμό της νέας Ελλάδας; Όλοι όσοι σκάβουν στα σωθικά της Ελλάδας, εντός και εκτός αυτής, μαλάκες είναι που έχουν σηκώσει εδώ και καιρό τα μανίκια και εργάζονται πυρετωδώς, ο καθένας από το πόστο του, για το όραμα μιας μπιτάτης χώρας που δεν θα ντρέπεται να κοιτάξει είτε τον εαυτό της στον καθρέφτη είτε τον υπόλοιπο κόσμο στα μάτια; Μαλάκας είσαι εσύ, γι αυτό σώπαινε και ροχάλιζε όσο θες ΤΩΡΑ ΠΙΑ, μικρέ μου θεατή της
λαμογιάς.
Γιατί στο νέο κάστρο που φτιάχνεται από τα αποκαϊδια μιας σμπαραλιασμένης Ελλάδας σιγά σιγά, εσύ και οι όμοιοί σου (άντρες, γυναίκες) ούτε στα ανήλιαγα υπόγειά του δεν θα έχετε θέση. Σιγά μη θρονιαστείς και στο παλάτι καλέ μου, τσάι θα πάρετε ή μια χτυπημένη σα μαρέγκα φραπεδιά; Δεν θα σε αφήσουμε. Δεν θα σε πάρουμε μαζί μας, νάιν ντάνκε! Θα είσαι στην απέναντι όχθη (διότι θα μας χωρίζει μεγάααααααλο ποτάμι με τσουκνίδες και γαιδουράγκαθα ένθεν και ένθεν), θα καταβροχθίζεις, θυμωμένος που δεν σε παίζουν, τη σπανακοτυρόπιτά σου
(προσοχή μην πνιγείς από το θυμό ε;) και θα είσαι αμέτοχος. Όχι ως αποτέλεσμα μιας διάκρισης εις βάρος σου (σόρι που δεν θα συμπεριληφθείς στις υποψηφιότητες για Όσκαρ φέτος αλλά έχουμε καλύτερο στοκ), αλλά ως αποτέλεσμα της μεγαλειώδους (πως είναι το πουλί σου; καμία σχέση!) αδιαφορίας σου.
Α, και στο ερώτημα «θάρρος ή αλήθεια;», άστο μεγάλε, άκυρο, μην μπεις στον κόπο να απαντήσεις. Διότι έχεις την τάση να απαντάς με προδιαγραφές ριάλιτι σόου, ξέρεις, από αυτά που «βλέπαμε» το πάλαι ποτέ στο ψιλικατζίδικο της ελληνικής «τηλεόρασης» και μας έπεφταν τα μαλλιά από τη συμπεριφορά των προκάτ «έγκλειστων» (ούτε μια αράδα από το «σενάριο» δεν μπορούσαν να αποστηθίσουν μερικοί!) Και, που είσαι, την πόκα με τα σημαδεμένα χαρτιά που χρόνια έπαιζες μέχρι τώρα στην καθημερινότητά σου, βάλτην στο συρτάρι του άδειου μυαλού
σου. Μεγάλωσες πια, μέχρι πότε θα παίζεις με τα αυτοκινητάκια και τα πλέιμομπιλ!
Whisperer.
Πόσο ακόμα να υποκλίνεται και γιατί; Κοίταξέ με στα μάτια αν μπορείς και απάντησε. Τι σου βρίσκει η ανθρωπότης, Έλληνα; Τα ψευδοελληνικά που μιλάς, έναν πουρέ από γκρίκλις, μούτες και ασυνάρτητες κουλές εκφράσεις που έχει στο
στόμα της η εγχώρια σόουμπιζ και οι περισσότεροι τηλεαστέρες και τις εκτοξεύουν προς πάσα κατεύθυνση, αδιακρίτως στόχου; Αυτή είναι η Ελλάδα, καημένε μου, νομίζεις; Οι τεμπέληδες μιας πρώην εύφορης κοιλάδας; Χα! Γιατί να σε θαυμάσει η υφήλιος, φτωχοδιάβολε του 21ου αιώνα; Για την αγένειά σου; Για το «ο μήνας έχει 9» υφάκι σου; Το ψευτοτσαμπουκαλίδικο ύφος; Τις κατινιές σου; Την μοιρολατρική μικοραστίλα που φωλιάζει αμέεεεεεριμνη στο πετσί σου; Την αναβλητικότητά σου; Την ανικανότητά σου να προκαλείς τριβή για να παραχθεί η
μαγιά των νέων ιδεών και δράσεων που θα οδηγήσουν όχι χαλλλλλλαρά αλλά σταθερά και με κλιμακωτή ένταση στον κορμό της νέας Ελλάδας; Όλοι όσοι σκάβουν στα σωθικά της Ελλάδας, εντός και εκτός αυτής, μαλάκες είναι που έχουν σηκώσει εδώ και καιρό τα μανίκια και εργάζονται πυρετωδώς, ο καθένας από το πόστο του, για το όραμα μιας μπιτάτης χώρας που δεν θα ντρέπεται να κοιτάξει είτε τον εαυτό της στον καθρέφτη είτε τον υπόλοιπο κόσμο στα μάτια; Μαλάκας είσαι εσύ, γι αυτό σώπαινε και ροχάλιζε όσο θες ΤΩΡΑ ΠΙΑ, μικρέ μου θεατή της
λαμογιάς.
Γιατί στο νέο κάστρο που φτιάχνεται από τα αποκαϊδια μιας σμπαραλιασμένης Ελλάδας σιγά σιγά, εσύ και οι όμοιοί σου (άντρες, γυναίκες) ούτε στα ανήλιαγα υπόγειά του δεν θα έχετε θέση. Σιγά μη θρονιαστείς και στο παλάτι καλέ μου, τσάι θα πάρετε ή μια χτυπημένη σα μαρέγκα φραπεδιά; Δεν θα σε αφήσουμε. Δεν θα σε πάρουμε μαζί μας, νάιν ντάνκε! Θα είσαι στην απέναντι όχθη (διότι θα μας χωρίζει μεγάααααααλο ποτάμι με τσουκνίδες και γαιδουράγκαθα ένθεν και ένθεν), θα καταβροχθίζεις, θυμωμένος που δεν σε παίζουν, τη σπανακοτυρόπιτά σου
(προσοχή μην πνιγείς από το θυμό ε;) και θα είσαι αμέτοχος. Όχι ως αποτέλεσμα μιας διάκρισης εις βάρος σου (σόρι που δεν θα συμπεριληφθείς στις υποψηφιότητες για Όσκαρ φέτος αλλά έχουμε καλύτερο στοκ), αλλά ως αποτέλεσμα της μεγαλειώδους (πως είναι το πουλί σου; καμία σχέση!) αδιαφορίας σου.
Α, και στο ερώτημα «θάρρος ή αλήθεια;», άστο μεγάλε, άκυρο, μην μπεις στον κόπο να απαντήσεις. Διότι έχεις την τάση να απαντάς με προδιαγραφές ριάλιτι σόου, ξέρεις, από αυτά που «βλέπαμε» το πάλαι ποτέ στο ψιλικατζίδικο της ελληνικής «τηλεόρασης» και μας έπεφταν τα μαλλιά από τη συμπεριφορά των προκάτ «έγκλειστων» (ούτε μια αράδα από το «σενάριο» δεν μπορούσαν να αποστηθίσουν μερικοί!) Και, που είσαι, την πόκα με τα σημαδεμένα χαρτιά που χρόνια έπαιζες μέχρι τώρα στην καθημερινότητά σου, βάλτην στο συρτάρι του άδειου μυαλού
σου. Μεγάλωσες πια, μέχρι πότε θα παίζεις με τα αυτοκινητάκια και τα πλέιμομπιλ!
Whisperer.
No comments:
Post a Comment